من پر از بال و پرم ،آسمانی گر دهیدم
میپرم تا اوج ناهیدو ثریا
هر سر بالم زر افشان از امیدو زندگی ،پر مهر
من شدم یک شعر ناطق
گشته دل سیمرغ شعر هرشبم
آتش بزن یک برگ شعرم را
من ایمان به نومیدی ندارم
پا به پای عشق تو راهی شدم تا مرکز خورشید
هجر تو شراری از بهشت وصل توست برقلب من
سوزنده و دلچسب .
ماه من هرروز بیش از قبل با یادت به قعر کهکشانها میروم
آنگاه .
با خوشه ای پر خاطرات خوش ،می آیم به آغوش کبود واقعیت
کاش میشد تا همیشه بر فراز نردبان فکر با تو شعر خوانم
کاش
بهترین سایت تفریحی فارسی منبع
درباره این سایت